به نام خدا و برای خدا

اگر در ماه مهمانی خدا  آئین بندگی را رعایت نکرده باشیم، روزه داریمان بیشتر به یک رژیم لاغری شبیه خواهد بود و اما اگر رسم بندگی را بجا آورده باشیم، می توانیم در قنوت نمازمان پس از اعتراف به عظمت و بزرگی خدا، و بخشش و قدرت او که لایق گذشت و رحمت و سزاوار تقوی و آمرزش است از خداوند تولا و زندگی اهل بیت رسول مکرم اسلام را طلب نمائیم و بگوئیم: «أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذَا الْیَوْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِینَ عِیداً وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاً وَ کَرَامَةً وَ مَزِیداً أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُدْخِلَنِی فِی کُلِّ خَیْرٍ أَدْخَلْتَ فِیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ»

پس از درخواست خوبیهای اهل بیت از خداوند بزرگ، از بدیها دوری بجوئیم تا توفیق حضور در ضیافت دیگری نصیب گردد و سپس درخواست نمائیم: « وَ أَنْ تُخْرِجَنِی مِنْ کُلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ » 

آنگاه با فراغت از این ذکر، بهترین و نیکوترین چیزها را از میزبان با عظمت و مهربان خود، طلب نمائیم و بگوییم:« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ خَیْرَ مَا سَأَلَکَ بِهِ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ وَ أَعُوذُ بِکَ مِمَّا اسْتَعَاذَ  مِنْهُ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ.»

عید فطر، باید مایه‌ی شادی و سرورمان باشد، که حضرت احدیت عنایت نموده و اذن بندگی و حضور در میهمانیش را نصیب کرده و امید داریم که رسم بندگی را در ماه ضیافت اللهی آموخته باشیم و سرچشمه های نور خدائی در اعمالمان جاری و ما را در سلک دوستان محبوبش برگزیده باشد و حرکت در جهت تفکر انقلابی و در مسیر اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم را روزی گرداند. آمین یا رب العالمین

والسلام